Dün telefonumu çaldırdım.Evet "ohaa yine mi lan?" deyişlerinizi duyuyor gibiyim buradan.Bu 3. çünkü.
Ulan hâlâ bir telefona sahip çıkamıyorum ne öküzüm. Normalde yolda yürürken falan biraz avare olduğum için sürekli kaptırıyorum telefonları.
Hayır üzülmüyorum telefonum zaten külüstür, bozulmaya yüz tutmuştu.Ama numalaralarım gitti ona baaya üzüldüm.Sonra çook sevdiğim bir arkadaşım "siktir et ya sana ulaşmak isteyen ulaşır noları kaybetsen n'olur?" dedi ve yüreciğime su serpti. Ama yine de boşluğa düştüm ben, seviyordum telefonumu.Zaten 2. eldi aldığımda yani çalan sanofabiç pek hayrını göremeyecek.Hafıza kartı da yoktu içinde, gün içinde fazla mesajlaşırsanız şarjı hemen bitiyordu.Yine de sana sesleniyorum hırsız "allah cezanı versin ve öyle bir şeyin çalınsın ki hayatın mafolsun-ki hırsızlık yaptığına göre hayatın sikilmiştir senin ya neyse beddua bedduadır.- inşallah!
Yarın hattıımı alırım, neyse ki telefonum var, telefonumu pek önemsemez kullanmazdım ama şimdi olmayınca değerini anladım, iletişim kuramıyorum kimseyle demnit!
2 yorum:
o arkadaşın yer seni :))
oyy kurban olurum "o arkadaşım" benim :D
Yorum Gönder