kulak tıkamak...
herkese,herşeye...
ya da bazen kendimize...
bazen öyle çok konuşan oluyoki kendi iç sesimiz dahil bizle...tıkayıp kulaklarımı ruhumun sessizliğinin verdiği huzurla kendi yolumda yürümem gerekiyor.yapıyorum da..ve açıkçası çok iyi geliyor.kimseyi umursamıyorum bazen.çünkü başkası tarafından söylenen her kelime bencillik içeriyor gibi geliyor bana.her nasihat biraz daha daraltıyor ufkumu.
hepiniz susun!!bırakın o ellerinizdeki yön işaretlerini!!!uzak tutun o at gözlüklerini benden!!
ben yürürüm tek başıma,istemem koltuk değneklerinizi!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder