Her yere düşen damla,benim içimde biriken umutlarla beraber bir deniz yaratıyor hayallerimde. içime çekip geri üfleyemediğim bu mis gibi toprak kokusu ve soğuk esinti benliğimi daha da kasvetli hale getiriyor.ben ağlamıyorum bu sefer,bulutlar ağlıyor artık. toprakta bulutlara omsunu verip paylaşıyor gözyaşlarını ve tepkisini gösteriyor hayata mis gibi kokusuyla.
Üşümek nedir?kimisi üşümek kelimesinin olumsuzuklarını benimsemiştir hep.kaçar ve sığınırlar bir köşeye böcekler gibi.ama yağmurun insan ruhunda yarattığı etkiler öylesine derin ve sıcak ki aslında...ben hep hüzünlenirim yağmurlarda,soğuk soğuk üzerime düşen damlalarla birlikte iliklerimi titreten rüzgar, hep içimdekileri haykırmam gerektiğini hatırlatır bana.Hatırlıyorum evet.elimde sıcacık çayım, öteki elimde kalemin, kendimi ifade etmenin mükemmel hazzını yaşıyorum.bulutlar ağlıyor,ben yazıyorum...
Ağlamak güzeldir, yazmak ta...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder