Babam, Sandviç ve Ben

Bazen öyle duygular, öyle sözler, öyle hareketler vardır ki olmadık yerde ve zamanda ruhunuza dokunur. En eğlenceli, sinirli, aceleceli anımızda bile düğümlenir kalır boğazımızda bazı şeyler...

Babamın iş dönüşüydü, karşıladım kapıda onu ve yanaklarından öptüm.Elindeki sandviç ekmeklerini gösterdi ve "bak bunlardan yapıcam sabah kendime, sana da yapayım mı?" dedi, ben de o sandviç ekmeklerini çok sevdiğim için "olur" dedim.Her gün yatmaya yakın ertesi gün için o sandviçlerden yapıyor ve her seferinde bana "sana da yapıyorum" diyordu, ben de "tamam baba" diyordum.
Bazı sabahlar babamdan erken kalkarım ben ve genelde o, sabahları ben evden çıkmak üzereyken falan uyanır.Yine erken kalktığım sabahlardan biriydi. Aceleyle hazırlandım ve mutfağa gittim. Babam sandviç yapmayı unutmuştu. Fazla zamanım yoktu çok aceleyle hazırladım kendime.Ayakkabılarımı giyiyorken babam uyandı, beni gördü. Tuvalete gitmeden direk mutfağa yöneldi.Anlayamamıştım ilk başta. Ayakkabılarımı giydikten sonra üstümü başımı düzelttim kapıyı açtım çıktım, tam kapatıyordum ki aradan bir el uzandı....elinde sandviç olan bir el...babamın eli.
Kapıyı açtı baktım gözleri bile yarı açık yarı kapalı uyanamamış, yüzünü bile yıkamamış daha.Bana sandviç yapmış.
"ben aceleyle kendime hazırladım baba sende kalsın o...sağol" dedim. Nasıl diyebildiğim, konuşabildim bilmiyorum ama evden çıkıp yürümeye başladığımda ağlamak üzereydim.Boğazımda koca bir yumru vardı, yutkunamıyordum.Acelem vardı, hızlı yürüyordum ama sanki biri beni bir montaj masasından slowmotion izliyordu...çok duygulanmış, bir sandviçin, babamın yaptığı o sandviçin ne kadar değerli olduğunu düşünüyordum.Eve geri dönüp, koşup babama sarılmak istiyordum.
Akşam yine babamın işten dönüşüydü, babam sabah ki buhranımın farkına varmamıştı malum, çok duygulandığımı söyledim, teşekkür ettim ve öptüm onu.O da bana sarıldı.
Bu olayı arkadaşıma anlattım, fakat öyle kazınmış ki beynimde ve kalbime, gözyaşlarıyla anlattım.
Dün gece uyumaya çalışırken aklıma geldi, ağlamaktan yastığımı sırıksıklam yaptım, aynı yumru boğazıma yerleşmişti yine.
Ve bu yazıyı sizlerle paylaşırken de tutamıyorum kendimi.

-Babaa!! Seni çok seviyorum.