Kumandanın Kim?

Zorunluluklar...hayatımızın gerçekleri.
Hiç zevk almayacağını bile bile yapmak zorunda olduğun şeyler oldu mu?
Bu cümlemi istediğiniz gibi algılayabilirsiniz; belki cinsellik belki iş belki hobi...
Cinselliği başa yazdım çünkü ilk aklınıza gelecek şeyin o olduğunu biliyorum.
Sonunda belli bir çıkarın olsada yapacak olduğun işlemin süresi ızdırap verir sana, sıkılırsın, "bitse de gitsek" dersin.
Peki hangimiz kafamıza göre yaşıyoruz?
Kumanda kimin elinde?
Kumandayı, kumandanın elinden almaya çalışıyor muyuz, yoksa komutlara uymaya devam mı ediyoruz?
O kumandan belki senin annendir, belki hocan, belki sevgilin belki arkadaşın...belki yaşadığın ülkenin büyükleri...
Belki hoşumuza gidiyordur kontrol edilmek, "kontrol etmekten kolaydır" diyorsunuzdur içinizden. Ortası olamazsın çünkü, seçmek "zorundasın".
Sen sadece komutlara uymalı, başarılı bir şekilde görevini tamamlamalısın.
Kabuğunun içinde büyüyüp sıkışıp kalmalısın, gelişememelisin, olgunlaşmış olan kanatlarını kullanmamalı ve uçmamalısın.
Anlatılan şeylere "olduğu" gibi inanmalı, anlatanına tapmalı...elini hatta "şeyini" bile öpmelisin.
Giydiğiniz kıyafetlerin modelinden tutun, dinlediğiniz müzikler bile birer zorunluluk...
Bir topluma dahil olabilme, bir takım etiketlerin ürünü olma çabasındasınız.
Sizin gibilerle kaynaşma ve -sahte- mutluluklar peşindesiniz.
Sığ eleştirilerle derinlere inemez, "olur böyle şeyler, boşver canım" diyerek geçiştirip huzura erebilenlerdensiniz.
"Hayır" demeyi kabalık kabul eden, "itiraz ediyorum"u asilik sananlardansınız.
"Ahmet etek giymemi istemiyor çok kıskanıyor bu yüzden giymiyorum" diyen bir zihniyetsiniz siz.
Ya da sizi dolandırdığını bildiğiniz halde,"Gökçek'e doğalgaz sayaçları feda olsun!" diyebilecek kadar küstah, bağnaz ve cahilsiniz.
Kendi görüşlerini ve isteklerini kenara atıp "o öyle istiyor diye..." mantığıyla kuklalaşmış insanlarsınız siz.


Kumandanızın yerini bile aramaktan aciz zavallılarsınız siz.
Ufkunuz gelişmemiş, tıkanmış kalmış,
Kendisine saygısı olmayan piyonlarsınız siz.