Hasta nazı sendromu...

Cumartesi gecesi başladı halsizliğim, anladım hemencecik şifayı kaptığımı..."Ulan okul da yeni başlıyor adam gibi gidemedik zaten." dedim içimden.
İşte o günden beri yatıyorum.Okul zaten haftanın 3 günü 2 si gitti yarın kaldı.Onu kaçırmasam bari, neyse.
İlk kez galiba bu kadar aleni şekilde kişisel bir yazı yazıyorum.Bunun açıklaması yazının başlığında saklı zaten; "hasta nazı sendromu...".Normalinden çok daha fazla mızmız oluyor insan, sürekli şikayet, bitmeyen istekler, aniden parlamalar....
Bazen şöyle kendime bakıp, "ulan ne çekilmez hatunum" diyorum.Neyse geçici bir durum sanırım bu.İnsan günlerce aynı yerde götünün üstünde yatınca, internet ve televizyon dışında bir aktivitesi olmayınca sapıtması pek te anormal sayılmaz aslında.Beni anlamanız için şu gripli halimle açıklama yapıyorum sizlere(hıh).
Belki de bahanedir diye düşünüyorum sonra, yani insan bazen şımarmak bazen olduğundan daha fazla ilgilenilsin istiyor kendinle.Şifayı kapmak ta en kolay yolu sanırım.Ama kötü yanı da var; daha kırılgan oluyor insan.Uyandım bugün mesela, önüme bir çorba koyan olmadı, dün annem tepsiyle getirmişti önüme, peki bugün niye böyle oldu?Hastalığımın 3. günü diye sanırım, "fazla uzun süren hastalık anne usandırır" demişler değil mi? =)))
Ama iyileşmedim ben, tamam daha iyiyim ama yine de hâlen hastayım, yatıyorum falan.
Bazıları var geçmiş olsun bile demediler, "amaaan herkes te grip yahuu" düşüncesiyle arada kaynadık iyi mi?

Şımarmak benim de hakkım, ilgi istemek benim de hakkım(hıh).
Şimdi bu yazıyı okuyup "zavallı küçük kız" tribine girenler olabilir, haydi biraz daha uğraşın bulun zayıf noktalarımı ve tek vuruşta yere indirin beni en kısa zamanda.
Amaan sizle mi uğraşıcam yahu, hastayım ben.

"Anneeeee, şeftali suyumu getirseneeeee!
Anneeee!
Annee???
Puuffff!".