Kendimize ait olan şeylere diğer ortak kullandığımız şeylere verdiğimiz değerden çok daha fazla değer veririz değil mi? Of çok komplike bir cümle oldu farkettim. Kısaca "bize özel" olan her şey daha değerlidir işte. Normal olan da budur zaten. Mesela gitarlarım, mesela meyve çaylarım, Pelin'in bana aldığı termos bardak, indirimle almış olduğum mango&mandalinalı kremim, taşlı piercing kutum, nilüfer kokulu kolonyam....Hepsini çok seviyorum yahu pek değerliler benim için ve kimse dokunsun istemiyorum.Neyse ya asıl sorun fazla özelimin olmaması zaten, belki de bu yüzden bu kadar önemsiyorum ufak tefek eşyalarımı. Mesela kendime ait bir odam yok. Var da yok. Abim var sağolsun. Ama bizim ev ve evdekiler biraz gariptir.. buna ben de dahilim.
Abim salonda yaşar mesela, önünde laptopu'u karşısında tvsi.....orda uyur hatta. Böyle değildi yakın zamana kadar evin düzeni. Öf çok karışık aslında.Kısaca şöyle söyleyeyim; ben odamı annemle paylaşıyorum evet. Bu yüzden bir çok yapmak istediğimi yapamıyorum ben. Aaa bu da dert mi diyenler çıkacak aranızdan. Ama vallahi sorun, hem de kocaman bir sorun. Mesela kendi odam olmadığı için yapamadığım şeylere örnekler vereyim durumun vehametini daha iyi anlarsınız; mesela gitar çalmak istiyorum bıkmadan usanmadan saatlerce, mesela canım sıkkınken sevdiğim müzikleri açıp gece boyunca ağlamak istiyorum, mesela odamın bir köşesinde self timer fotoğraflar çekmek istiyorum, mesela ses kaydı yapmak istiyorum, mesela müziğimin sesini biraz yüksek açmak ve öyle dinlemek onu bıraktım en azından kulaklık dışında bir şeyle dinlemek istiyorum, mesela yalnız kalmak istiyorum ve tek başıma düşünmek, kendimle başbaşa kalmak, kafamı toparlamak, kapımı kapatıp kendi dünyamda yaşamak bazen, mesela tek başıma çıt çıkmadan ders çalışmak...evet artık bunu bile istiyorum ben. Düşündüğünüzde çok basit ama benim için hep içimde bir yerde eksik kalacak şeyler bunlar. Duvarımda, panomda duran haberler, fotoğraflar, notlar, yazılar bile tam olarak bana ait değil, bazen gelip kafalarına göre bir şey takabiliyorlar....evet ben de bunu feci halde kafama takmış durumdayım. Bütünüyle kendime ait bir 4 duvar...az eşyalı, huzurlu, yalnız, sessiz ve bana ait olmalı.Ayrı ev takıntım yok, fakat bu "yalnız kalamama" bu "özelsizlik" beni deli ediyor. İçinden çıkamıyorum, çözümü yok, süresi yok....Boğuluyorum lan.
1 yorum:
vah vah, belki senin yapma şansın olacak ben olmadan bitti hayatım, evlencem zati, şöle bi çıplak odada dolaşamadım (en başında bu var) tek ümüdimi evliliğime bıraktım, sana gelince, öle abi ile anne ile bi kadın kendini hissedemez, evlen desem oda çözüm değil sen için, öle gitar çalamazsın yine, plesteyşın felan olan dan yada 5+1 odan olsa bir tane en azında 102 plazman nerde, olmayacak senin hayatında, anladım yazılarından, bi davet: gel arkadaşa gidelim çalalım orda senin istediğin gibi bi minik dünya var.
Yorum Gönder