bu yazdıklarım ve yazacaklarım birer hayal ürünü değil oldukça gerçektir...ve tamamen benim yaşadıklarımı ve düşüncelerimi yansıtmaktadır...
arkadaşlık...her türlü acıyı, kederi,endişeleri, mutluluğu, heyecanı,varlığı, yokluğu...herşeyi paylaşabileceğin hayatın olmazsa olmazıdır...bazı arkadaşlıklar yaşanmışlıklar,zaman,paylaşımlar doğrultusunda dostluğa doğru gider,bazıları ise yine zamana,duruma,olaylara göre sönüp gidebilir...bizim konumuz sönüp giden arkadaşlıklar,erkekler ve kızlar arasındaki arkadaşlıklar...bu yazıyı kendi penceremden yazıyorum evet,bir kızın duygu ve düşüncelerinden yola çıkarak yazıyorum,itiraz eden olabilir,genelleme yapıyorsun diyen olabilir ama bu konuda gerekli açıklamam yukarıda belirtilmiş zaten...dün geceden şu ana kadar sürekli düşünüyorum..her saniye..."çıkarsız bir arkadaşlık kurulabilir mi?" diye.ve kendim gibi düşünecek insan sayısı o kadar az ki..."aslında çok yalnızım" demekten alamıyorum kendimi....örneklerle destekleyeyim tezimi isterseniz; kız yalnızdır,eli yüzü de düzgün diyebiliriz,ve bu yalnızlık döneminde çoğu erkek olmak üzere bir sürü arkadaşı vardır,hiç yalnız kalmaz,bu arkadaşların kimisi açıkça tavlamaya çalışmaktadır kızı,kimi si gizli kapaklı,alttan alttan,ama kız çokta farkında olmayarak mutludur bu durumdan,seviniyordur "ne kadar seviliyorum" diye...derken zaman geçer kız yüz vermez kimseye,arkadaş kalmak ister,yeri geldiğinde derdini anlatmak ve karşındakinin onu dinlemesini,yardımcı olmaya çalışmasını ister,ama istediği gibi olmaz hiçbir şey...bir bakarsın içlerinden bir tanesi sevgili bulmuş,bir bakarsın artık sana ihtiyaç duymuyor,selam bile vermiyor,bir bakarsın öteki de öyle,öteki de,öteki de....ya da tam tersi....sen aradığın insanı bulursun ve "erkek arkadaşlar"nda inanılmaz bir hayal kırıklığı yaratır bu durum,muhabbetler sığlaşmaya başlar,hergün arayıp hatrını soran insanlar onlar değilmiş gibi...üzülürsün...çünkü "değer" vermişsindir onlara,birşeyler paylaşmışsındır...ama umurlarında bile olmaz....çünkü artık senin "başın bağlı" dır ve onların yeni "hedeflere" yelkenleri açılmıştır bile...
büyük bir sorun bu kanımca;değer vermeyi bilmiyoruz insanlara,kimisini can sıkıntısını geçiştirmek için,kimisini eğlenmeye gitmek için,kimisini ortam yapmak için,kimisini.....diye gider.gerçek anlamda önemsemiyoruz arkadaşlıkları..zaten bir "kanka" anlayışı çıkmış ortaya,kimin eli kimin şeyinde hesabı,onun eski sevgilisi bunu yeni sevgilisi,onun dünkü kankası şimdi ki "karı" sı...parmağımı gırtlağıma sokup hepsinin suratına kusmak istiyorum!
çıkarsız,kötü gün arkadaşları arıyorum,kızmış erkekmiş önemsiz,ama başım bağlı da olsa,dibine kadar yalnızlığa gömülmüş bile olsam,hissettirsin varlığını!çünkü her zaman ihtiyacım olucak buna,ne şartlarda olursam olayım...gerçek arkadaş istiyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder