16 Temmuz 2008 Çarşamba

insanlara inanmıyorum

samimiyetsiz samimiyet gösteren insanlar...altında mutlaka bir çıkar yatıyordur eminim...yoruldum,gerçekten sıkıldım,kimseye güvenmiyorum,inanmıyorum,bana en yakın insanların sözlerinin altında bile kötülük arıyorum,ki haksız değilim,öyle ki insanlar sırtlarını onlara dönemeyeceğin kadar korkunçlar!gülücükler saçıp iyilikler yaptığın sürece sevilir ve sayılırsın,ama iki arama,bi süre görüşme anında unutulursun,sevdiğini sandığın insan saniyesinde normal hayatına geri döner ve sen üzüldüğünle,değer verdiğinle kalırsın....neyse ya neyi kime anlatıyorum,kimi kime şikayet ediyorum...boşa yoruluyorum.

sığ kişilikler,sığ arkadaşlıklar,sığ ilişkiler....


sıkıldım,hemde çok.

1 yorum:

KÜBRA dedi ki...

INAN YANLIZ DEGILSIN BELKI BANA DA INANMAZSIN AMA ANLIYORUM SENI ANLIYORUM DIYEN INSANLARIN BILE SADECE ANLADIKLARINI SANDIKLARINI DA BILIYORUM VE BELKIDE ONDANDIR Ki kimseye güvenemiyorum HISSETTIGIM TEK SEYIN NEFRETMI OLMASINI ISTIYOLAR NE ISTIYOLARB0LM0YORUM