Ruhsal bir spazm geçiriyorum adeta.Ruhumun bir haritası çizilebilseydi eğer,hiç yolu olmayan,hiç yeşilliği bulunmayan,kayalıklarla dolu,çorak bir kara parçası çıkardı ortaya heralde...Nedenini bilmediğim fırtınalar yaratıyorum içimde,içinde çıkılamaz odalara atıyorum bedenimi,ruhumu.sonra kitliyorum çıkış kapılarını,atıyorum anahtarı sonsuz boşluğa,ilkbaşlarda huzur doluyor,benliğimde birikiyor,daha sonraları bir yalnızlık sarıyor etrafımı.pişmanlıklar kesiyor nefesimi,bir çatlak arıyorum duvarlarımda...birazcık ışık istiyorum...birazcık umut.bu odanın dışarsında keşke beni anlayabilecek birşeyler olsaydı diyorum,bu odaya atmak zorunda kalmasaydım,insanlardan bu kadar tiksinmeseydim.Sevmekten,güvenmekten,yalnız kalmaktan,aşık olmaktan,adımlar atmaktan bu kadar çekinmeseydim diyorum.
Kalbim camdan,yaralarım camdan,kendime taktığım prangalarım kadife benim.
...ama
ÇÖZEMİYORUM.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder