Etrafımızdaki insanların sadece hayatta koordinatları belli varlıklar olduğunu düşünelim.
onlara duygusal sıfatları biz veriyoruz aslında.
insanlar dünyaya gelir,o kadar çok insan vardır ki bunlar karşılaşırlar elbet bu düzlemde.
sonra topluluk olarak yaşamaya başlarlar.
kimisine arkadaş deriz,kimisine sevgili..onlara anlamlar katarız.halbuki sadece birlikte yaşadığımız için onlara bu sıfatları vermişizdir.aslında tek düşündüğümüz yine kendimizizdir.
hangisi bana ne yarar sağlayacak düşünür,ona göre onu isimlendiririz.
bu yüzden de karşımızdakinin bize sağladığı yarar hiçbir zaman yetmez bize.daha iyisini bulduğumuzda anında onada bir etiket yapıştırveririz.bizim olur o.ve yine sürekli bu tekrarlanır,yeni arkadaşlar,yeni dostlar,yeni sevgililer,yeni iş arkadaşları,ilkokul,lise,üniversite arkadaşları,dikkat ederseniz dönem dönem hep değişir bunlar.
Dün aşık olduğum insandan bugün nefret ediyorsam,bir zamanlar en yakın arkadaşımı bugün aramıyorsam, hepimiz naylonuz,hepimiz geçici sıfatlara sahibiz demektir.
Ben senin neyin oluyorum şimdi?
Cevap vereyim -HİÇBİRŞEYİN-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder